مرضیه شرقی؛ محمدعلی خورسندیان
چکیده
از دهه‌های گذشته نوعی از نوآوری در حال استفاده و رشد است که از آن با عنوان «نوآوری باز» یاد می‌شود. نوآوری باز مفهومی در مقابل نوآوری بسته است که بر استفاده از منابعی خارج از سازمان برای سرعت بخشیدن به نوآوری، کاهش خطرات و افزایش بازده اشاره می‌کند. در این نوع از نوآوری که فعالان متعدد با منافع ناهمگون به تبادل ایده‌ها، دانش ...
بیشتر
از دهه‌های گذشته نوعی از نوآوری در حال استفاده و رشد است که از آن با عنوان «نوآوری باز» یاد می‌شود. نوآوری باز مفهومی در مقابل نوآوری بسته است که بر استفاده از منابعی خارج از سازمان برای سرعت بخشیدن به نوآوری، کاهش خطرات و افزایش بازده اشاره می‌کند. در این نوع از نوآوری که فعالان متعدد با منافع ناهمگون به تبادل ایده‌ها، دانش و فناوری میپردازند یکی از موضوعات بحثبرانگیز نقش و جایگاه مالکیت فکری میباشد. مسئله اصلی آن است که آیا اصول مالکیت فکری نوآوری باز را تشویق می‌کند یا مانعی در جهت آن است؟ و اگر مالکیت فکری نقشی مؤثر در این فرآیند دارد چگونه و با چه راهکاری قادر به ایفای نقش خود خواهد بود؟ در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی نشان داده می‌شود که باوجود نظریهها و استدلالهای مختلف و مخالف، یک نظام مالکیت فکری قوی میتواند نوآوری باز را تسهیل کند. لیکن در حال حاضر به دلیل نواقص و یا خلأهای قانونی در زمینه مالکیت فکریِ نوآوری باز لازم است از روشهای جایگزینی استفاده گردد که از میان راهکارهای موجود، مدل مجوزِ ثبت اختراعِ دفاعی میتواند تضمین بیشتری را برای جوامع نوآور باز فراهم آورد.
